Keng-ha̍k

Keng-ha̍k (經學) it-poaⁿ sī teh kóng gián-kiù Jû-ka keng-tián, kái-soeh i-ê ì-gī kap chhián-bêng i-ê gī-lí ê ha̍k-būn. Keng-ha̍k sī Tiong-kok kó͘-chá ha̍k-su̍t ê chú-thé, kan-na Sù-khò͘ Choân-su lāi ê keng-pō͘ chiū siu-lo̍k liáu keng-ha̍k tù-chok 1773 phō, 2-bān khòng 427 koàn. Keng-ha̍k pó-chûn liáu toā-liōng tiⁿ-kùi ê sú-liāu, iā sī Jû-ka ha̍k-soat ê he̍k-sim cho͘-sêng pō͘-hūn.