Tè Hân (諦閒; 1858年—1932年), sio̍k sènn Tsu (朱), miâ Kóo Hi (古虛),hō Tok Sam (卓三). Tiong-kok Tsiat-kang síng Hông-giâm kuān (kin-á-ji̍t ê Tiong-kok Tsiat-kang síng Tâi-tsiu tshī Hông-giâm khu) jîn-sū[1]. Tè Hân huat-su uī Tiong-kok Bîng-bua̍t Tshing-tshoo ê ko-sing (高僧), pîng-sing tù-su̍t hong-si̍k, hông-huat ián-kàu, huè-jîn put-kuān (誨人不倦). Tè Hân i tiông-tsín Thian-tâi huat-me̍h, uī Thian-tâi tsong (天台宗) tē-43 tāi kàu-kuan (教觀) tsóng-tshî (總持), tuì Tkuān iong-kok kīn-tāi Hu̍t-kàu ê huat-tián kòng-hiàn put-tsí-á tuā.[1][2]

Tsù-kái

siu-kái
  1. 陳永革 (2003). 佛教弘化的現代轉型: 民国浙江佛教研究 : 1912-1949. 宗教文化出版社. ISBN 9787801233110. 
  2. 方祖猷 (2006). 天臺宗觀宗講寺志 (1912-1949). 宗教文化出版社. ISBN 9787801238092. 

Tsham-khó bûn-hiàn

siu-kái
  • 《佛教弘化的現代轉型: 民國浙江佛教研究 : 1912-1949》(Hàn-gí)
  • 《天臺宗觀宗講寺志》(1912-1949) (Hàn-gí)

Tsham-ua̍t

siu-kái
  • Tiantai
  • Guanzong Temple

Guā-pōo liân-kiat

siu-kái