Chiàu-jī kap phì-jū

(Tùi Chiàu-jī choán--lâi)

Chiàu-jī (Eng-gí: literal)[1] kap phì-jū (figurative)[2] ê hun-pia̍t, sī tùi giân-gí tī bûn-thé-lūn (stylistics), siu-sû kiam ì-bī-lūn siōng ê chi̍t khoán hun-sek.

Chiàu-jī, sī kóng sú-iōng gí-sû goân-pún ia̍h cheng-bi̍t ê tēng-gī; nā phì-jū, sī sú-iōng thoat-lî goân-pún tēng-gī ê ì-sù, thang sán-seng khah ho̍k-cha̍p ê lí-lō͘ ia̍h sī ka-kiông piáu-ta̍t.

Chham-chiàu siu-kái

  1. John Macgowan (1883). "Literal". English and Chinese dictionary of the Amoy dialect. p. 280. 照字 tsiàu-jī 
  2. John Macgowan (1883). "Figurative". English and Chinese dictionary of the Amoy dialect. p. 168. 譬喻的 phì-jū ê