Tīm

Tīm (朕) sī hàn-gí ê chi̍t-ê tē-it-jîn-chheng tāi-sû, ì-sù sī "góa". tī chá-kî Siōng-kó͘ Hàn-gí chòe tē-it-jîn-chheng ê sio̍k-keh kap ho͘-keh sú-iōng, chhiūⁿ Khut Goân(屈原) ê Lî-so(離騷)：“hôe tīm-ku í ho̍k-lō͘ hê”(回朕車以復路兮), tiong-kok siōng-chá ê chi̍t pō͘ kái-sek sû-gī ê choan-tù Ní-ngá Sek-kó͘(爾雅·釋詁) leh kì-chài：“tīm, sin iá(身也)". tī Sian-chîn (先秦) sî-tāi, “tīm” jī m̄-hun chun-pi kùi-chiān, lâng-lâng lóng ē-tàng sú-iōng. Āu-lâi piàn-chò hông-tè só͘ sú-iōng--ê gí-sû.