Hā Hoân-chong (夏桓宗; 1177 nî  – 1206 nî ) sī Se Hā ê tē-6 tāi hông-tè; Tóng-hāng bîn-cho̍k jîn-bu̍t. Pún-miâ hō-chòe Lí Sûn-iū (李純祐). Hoân-chong tī 1193 nî kàu 1206 nî kî-kan chāi-ūi. Kòe-sin liáu-āu, biō-hō Hoân-chong (桓宗), sè-hō Chiau-kán Hông-tè (昭簡皇帝).

Hā Hoân-chong
夏桓宗
Se Hā ê hông-tè
Se Hā ê hông-tè
Chāi-ūi 1193 nî – 1206 nî
Chêng-jīm Hā Jîn-chong
Kè-jīm Hā Siong-chong
Choân-miâ
Lí Sûn-iū (李純祐)
Sē-hō
Chiau Kán Hông-tè (昭簡皇帝)
Biō-hō
Hoân-chong (桓宗)
Chhut-sì 1177 nî
Kòe-sin 1206 nî (28–29 hòe)