Ab urbe condita

Ab urbe condita (Kó͘-tián chiàⁿ-jī-hoat: ABVRBECONDITÁ; Latin-gí ho͘-im: [ab ˈʊrbɛ ˈkɔndɪtaː]; kán-lio̍k: AUC, A. U. C., iā a.u.c.) ê Latin-gí ì-sù sī "chū siâⁿ-chhī kiàn-li̍p", to̍h sī tùi Lô-má kiàn siâⁿ ê hit tang (it-poaⁿ kóng sī Chêng 754 nî) sǹg khí.

AUC sī chi̍t kóa Kó͘-tāi Lô-má tong-sî ê le̍k-sú-ka kì-lio̍k nî-tang ê hē-thóng. Chóng-sī m̄-sī hit chūn siāng phó͘-thong ê hong-sek. Tī Kó͘ Lô-má khah thong lâng sú-iōng--ê sī ēng ta̍k nî ê nn̄g-ê chip-chèng-koaⁿ lâi chí nî-hūn. Āu--lâi tī tè-chèng sî-tāi, iā ū ēng hông-tè lâi kì.