Phoaⁿ Ta̍h-pí-lî (潘踏比厘[N 1]; iok 1827 nî1917 nî[2]), goân cho̍k-miâ sī Dawai, i sī O͘-gû-lân Pazeh cho̍k ê lâng. I pat sûi Ji̍t-pún kun-tūi pêng-tiāⁿ Po͘-lí-siā, siū chèng-hú sióng sin-chiong, tè-bé mā pat jīm Lâm-tâu-thiaⁿ chham-sū téng koaⁿ-chit.[3]

Chham-khó

siu-kái
  1. 衛惠林 (1981). 埔里巴宰七社志. 中央研究院. 
  2. 許進發 (2005). "潘踏比厘". 線上台灣歷史辭典. 遠流出版事業/智慧藏學習科技. 
  3. 臺灣總督府 (1916). "潘踏比厘". 臺灣列紳傳. 臺灣日日新報社. p. 220. 

Chù-kha

siu-kái
  1. "踏比厘" chiàu goân-gí kì-siá sī Tapilieh, Phoaⁿ sèⁿ sī í-chá Chheng-kok sù Phoaⁿ Tun-á (潘敦仔) thoân--lâi-ê.[1]

Liân-kiat

siu-kái