Kéng-bé
這篇文章有漢字兮版本。 參考這篇文章兮漢字版本。 |
Kéng-bé (景美, 梘尾; Tâi-oân-ōe Thong-hêng-khiuⁿ: Kéng-bóe), mā kiò-chòe Kéng-bí (景美), sī Tâi-oân Tâi-pak-chhī Bûn-san-khu ê tē-hng. Tang-pêng pôaⁿ kè Kéng-bé-soaⁿ sī Ba̍k-sa, pak-pêng kè Chiuⁿ-chî-soaⁿ sī Kong-koán, sai-pêng hāⁿ-kè Sin-tiàm-khoe sī Siang-hô, lâm-pêng hāⁿ-kè Kéng-bé-khoe sī Sin-tiàm.
Miâ-chheng
siu-káiKun-kù Tâi-oân-tó chi Le̍k-sú ú Tōe-chì,[1] Kéng-bé chá-chêng sī siá-chòe 梘尾, tiō sī Liû-kong-chùn ê tōa ba̍k-kéng (木梘) ê bé-liu, āu-lâi siá-chòe Tâi-gú lāi-tóe kâng-im ê 景尾. 1950 nî, hŏng kái-miâ chòe 景美, m̄-ku tī Tâi-oân-ōe, lán koàn-sì tha̍k-chòe Kéng-bé.
Le̍k-sú
siu-káiChheng-kok Sî-tāi, Kéng-bé sio̍k-tī Tâi-pak-hú Tām-chúi-koān Kûn-san-pó ê Bān-sēng-chng (萬盛庄) kah Heng-hok-chng (興福庄). Ji̍t-pún Sî-tāi, chiâⁿ-chòe Tâi-pak-chiu Bûn-san-kūn Chhim-kheⁿ-chng ê Bān-sēng kah Heng-hok 2 ê Tōa-jī. Chiàn-āu, u̍ih hō͘ Tâi-pak-koān Chhim-kheⁿ-hiong. 1950 nî 3 goe̍h chhe-1, ùi Chhim-kheⁿ-hiong to̍k-li̍p--chhut-lâi, siat-li̍p Kéng-bé-tìn (Hôa-gí: 景美鎮)。1968 nî 7 goe̍h chhe-1, Kéng-bé-tìn pèng-ji̍p chêng-chi̍t-nî tú-á seng-keh chòe Ti̍t-hat-chhī ê Tâi-pak-chhī, kái-miâ Kéng-bé-khu (Hôa-gí: 景美區)[2]。1990 nî 3 goe̍h 12, Tâi-pak-chhī hêng-chèng-khu tiông-u̍ih, Kéng-bé kah Ba̍k-sa ha̍p-pèng chòe Bûn-san-khu. M̄-ku chin chōe koe-á-lō͘, ki-koan ê miâ goân-á ēng Kéng-bé lâi hō-miâ.
Kau-thong
siu-kái- Tâi-pak Chia̍t-ūn Sin-tiàm Sòaⁿ thong-kè Kéng-bé sai-sì ê Bāng-sēng Tē-khu, ū Bān-liông Chām, Kéng-bé Chām.
- Tâi-pak Chia̍t-ūn Bûn-ô͘ Sòaⁿ thong-kè Kéng-bé tang-sì ê Heng-ho̍k Tē-khu, ū Sin-hāi Chām, Bān-hong Pīⁿ-īⁿ Chām.