Liân-hō
(Tùi Goân-hō choán--lâi)
Liân-hō (年號) sī iōng lâi kí-nî ê miâ-hō. Liân-hō it-poaⁿ iû hông-tè hoat-khí, hoat-goân chū Tiong-kok ê Tiong-goân chèng-koân. Āu-lâi, liân-hō ê chè-tō͘ in-ūi siū-tio̍h Tiong-kok chèng-koân ê éng-hióng, tī 6 sè-kí Tiâu-sián Poàn-tó ê Sin-lô, 7 sè-kí bóe-kî ê Ji̍t-pún, iáu-ū 10 sè-kí ê O̍at-lâm lóng sian-hō͘ khai-sí sú-iōng.[1] Kó͘-chá ê O̍at-lâm, Ko-lê kap Tāi-hân Tè-kok sî-tāi ê Tiâu-sián, iáu-ū Bông-kó͘ tī kiàn-kok chho͘-lîan, in-ūi siū-tio̍h Tiong-kok chèng-koân ê éng-hióng, mā lóng bat sú-iōng kòe liân-hō. Bo̍k-chêng iû-goân teh sú-iōng liân-hō ê kok-ka, kan-nā chhun pó-chhî tio̍h kun-chú-chè ê Ji̍t-pún. Tiong-kok, Tâi-oân, Hân-kok kap O̍at-lâm lóng in-ūi í-keng hòe-tî kun-chú-chè, choân-bīn hòe-chí liân-hō ê sú-iōng.
Chham-khó
siu-kái- ↑ 朱勇 (1996), "中国法律的传统与现代化", chū 张晋藩, ‘93 中国法律史国际硏讨会论文集, 中国民主法制出版社, p. 25, 2010-01-29 khòaⁿ--ê