Lâm-chiàu
Lâm-chiàu (南詔; Nuosu-gí: ꂷꏂꌅ; 738 nî ~ 902 nî), Thò͘-hoan-lâng kiò i ’jang yul (Chōng-gí: འཇང་ཡུལ), sī tī 8 sè-kí sî chûn-chāi tī Tiong-kok se-lâm tē-khu ê kó͘-chá kok-ka. I-ê kok-bîn chú-iàu sī iû O͘-bân kap Pe̍h-bân cho͘-sêng. Lâm-chiàu sī iû Phî-lô-kok tī 738 nî kiàn-li̍p; ùi 748 nî khai-sí hiòng chit-má ê Hûn-lâm kap Kùi-chiu khok-tiong. Kàu 860 nî-tāi thóng-tī tio̍h kui-ê Hûn-lâm, iáu-koh ū Kùi-chiu, Sù-chhoan, Se-chōng ê tang-lâm-pō͘, Oa̍t-lâm, Láu-o kap Bián-tiān ê pak-pō͘. 902 nî, Tēⁿ Mái-sū kiàn-li̍p Tāi-tiông-hô, Lâm-chiàu bia̍t-bông. Sú-ha̍k-kài ū-tang-sî ē kā 902 nî chì 937 nî Tāi-lí-kok kiàn-li̍p chêng ê le̍k-sú mā sǹg chò sī Lâm-chiàu.
