Liân-to̍k gú-im (ing-gú: connected speech, hi̍k-tsiá connected discourse), teh gú-giân-ha̍k tang-tiong, liân-tsiap ê gú-im hi̍k-tsiá liân-tsiap uē-gú sī hîng-sîng kháu-gú uē-gú [en] hi̍k tuì-uē ê liân-suà siann-im sūn-sū. Tuì liân-tsiap gú-im ê hun-sik piáu-bîng, siann-im piàn-huà ē íng-hióng thuân-thóng siōng biâu-su̍t tsò té-gú, tān-sû, sû-uī [en], gú-sòo [en], im-tsiat, im-sòo hi̍k-tsiá gú-im [en].[1] Uì tsia--ê kui-tsik siu-kái ê tan-sû teh liân-tsiap gú-im tang-tiong ê huat-im kah teh ín-iōng hîng-sik (kui-huān hîng-sik hi̍k-tsiá koo-li̍p hîng-sik [en]) lāi-té ê huat-im bô-kâng.

Tsù-kái siu-kái

  1. David Crystal, A dictionary of linguistics & phonetics, Wiley-Blackwell, 2003. (Eng-gí)

Tsham-ua̍t siu-kái

  • Phonology
  • Prosody (linguistics)

Guā-pōo liân-kiat siu-kái