Kó͘-tián kó͘-tāi

Kó͘-tián kó͘-tāi (Eng-gí: classical antiquity) mā kiò kó͘-tián sî-tāi, sī Tē-tiong-hái hū-kīn ê bûn-hòa kiam le̍k-sú sî-kî. Lāi-té siāng chú-iàu ê bûn-bêng sī kó͘-tāi Hi-lia̍p kap kó͘-tāi Lô-má, in ē-sài ha̍p chheng Hi-lia̍p Lô-má, tùi Au-chiu, Pak Hui-chiu kap Sai-lâm A-chiu kau-liû chin chia̍p éng-hióng chin chhim.

Parthenon, Kó͘ Hi-lia̍p kiàn-tio̍k.

Chêng 8 kàu 7 sè-kí Homer sú-si só͘ kì-lio̍k ê sî-tāi ē-tàng sǹg sī kó͘-tián kó͘-tāi ê khai-sí, keng-kòe Ki-tok-kàu ê heng-khí kap Lô-má Tè-kok ê soe-jio̍k (5 sè-kí) liáu-āu, sòa--lo̍h-lâi sī chia kó͘-tián bûn-hòa soe-bî ê Āu-kî Kó͘-tāi (late antiquity, 300 nî - 600 nî), koh kòe chio̍h sī Chá-kî Tiong-sè-kí (600 nî - 1000 nî).

Thoân-thóng-siōng, kó͘-tián kó͘-tāi hō͘ àu-sì lâng ū hoat-ta̍t heng-ong ê ìn-siòng.