Tek-hòe-koān (德化縣, Tek-hoè-kūiⁿ) sī Tiong-kok Hok-kiàn-séng Choân-chiu-chhī koán-hat ê chi̍t-ê koān (Tek-hòe-ōe: kūiⁿ). Tiong-kok hiān-tāi tù-miâ ê hûi ê seng-sán ki-tē. 1996-nî hō͘ kok-bū-īⁿ hoat-tián gián-kiú-tiong-sim hō-miâ "Tiong-kok tô-chû chi hiuⁿ" (中國陶瓷之鄉), 2003-nî phêng-ûi "Tiong-kok bîn-kan (tô-chû) gē-su̍t chi-hiuⁿ", tek-kàu "Tiong-kok Chû-to͘ - Tek-hòe" ê miâ-chheng, sêng-ûi Tiong-kok kó͘-tāi 3-tāi Chû-to͘ ê chi̍t-ê[1]. Bīn-chek 2220 pêng-hong kong-lí, jîn-kháu tāi-iok 30-bān, koān jîn-bîn-chèng-hú chù-tē tī Sîm-tiong-tìn.

Le̍k-sú Iân-kek

siu-kái

Tn̂g-tiāu kong-khí 2-nî (886-nî), ÔNG Sìn-sîn khek Choân-chiu, in sió-tī ÔNG Sím-ti chhòng-ji̍p Bân-kok.

Bân-kok liông-khí goân-nî (933-nî), í Éng-thài-koān Kui-tek-tiûⁿ tì Tek-hòe-koān.

Sòng-tiâu sio̍k Choân-chiu, Goân sio̍k Hok-kiàn Hêng-séng Choân-chiu-lō͘.

Bêng-tiâu sio̍k Choân-chiu-hú.

Chheng-tiâu Iong-chèng sî kóe sio̍k Éng-chhun Ti̍t-lē-chiu.

1950-nî 10-goe̍h, kui Choân-chiu.

Hêng-chèng Khu-e̍k

siu-kái

Hat 11-ê tìn, 7-ê hiuⁿ:

Tē-lí

siu-kái

Í tiong-koân kah khah-kē ê soaⁿ-tē ûi-chú, chòe-koân ê soaⁿ sī Tè-hûn-soaⁿ, hái-poa̍t 1856-bí, tī koān tiong-sim-pō͘.

Kau-thong

siu-kái

Keng-chè

siu-kái

Chú-iàu í hûi chhut-kháu ûi-chú, keng-chè sán-gia̍p khah tan-it.

Chit kúi-nî lâi, le̍k-sek seng-thài kah lú-iû ū khai-sí hoat-tián.

Bûn-hòa Kàu-io̍k

siu-kái
  • Sió-o̍h:

Hong-kéng Bêng-sèng

siu-kái

Tek-hòe Miâ-lâng

siu-kái

Te̍k-sán

siu-kái
  • Hûi: Tek-hòe sī chû-to͘, sī Tiong-kok kok-lāi ū-miâⁿ ê hûi ê seng-sán-tē.
  • O͘-koe: Tek-hòe o͘-koe sī Tiong-kok tē-lí piau-chì sán-phín.
  • Tê-iû: ū tōa-tê-iû kah sió-tê-iû nn̄g-chéng.
  • Kim-chiam
  • Khó͘-chhài: Kah Choân-chiu ū-ê-lâng m̄-pat sim-mih sī khó͘-chhài bô-sâng, Tek-hòe kah bân-tang ū-ê só͘-chāi sâng-ê, ū chia̍h khó͘-chhài.

Chù-sek

siu-kái
  1. Hun-pia̍t sī Kéng-tek-tìn, Tek-hòe, Lé-lêng